Coen Stokkermans was gedurende vele jaren de drijvende kracht achter de weidefeesten die op Hoeve Berghof bij de familie Bisschops-Stokkermans werden gehouden, ter ondersteuning van de Broeders in de Missie. Toen Coen, wiens kleinkinderen bij Fanfare St.Gabriël speelden, door toenmalig voorzitter Frank van Wijk werd gepolst of hij ook bij de fanfare wilde komen, vond hij dit een grote eer. Mede omdat hij als kleine jongen graag op de grote trom, die toen nog op een kar vervoerd werd tijdens straatoptredens, wilde slaan, maar destijds nooit was gevraagd hiervoor.
Coen wilde graag een rol op de achtergrond spelen, en helpen waar hij kon. Veelal betekende dit letterlijk de handen uit de mouwen steken, aanpakken en niet kletsen maar doen. Als bestuurslid was hij zeer betrokken bij het organiseren van talloze activiteiten, waaronder de jaarlijkse straatmarkt die jarenlang in Weustenrade werd georganiseerd.
Dankzij het initiatief dat Coen nam richting Jef Penders, ontving Fanfare St.Gabriël in 2003 een officiële uitnodiging voor het prestigieuze Certamen de Bandas in Valencia. St.Gabriël vloog daarop naar Spanje en beleefde een onvergetelijke concertreis, waar nu nog altijd met dankbaarheid en enthousiasme over wordt gesproken.
Ook bij de organisatie van een volgende concertreis naar Italië vervulde Coen een belangrijke rol. Zo ging hij, samen met Frank van Wijk en John Dieteren, op verkenningstocht naar Besana-in-Brianza, om er alvast voor te zorgen dat het zijn club tijdens hun verblijf aan niets zou ontbreken. En als we dan met de hele vereniging op pad gingen voor een reis, concert of ander optreden, dan was het vooral genieten. Het liefst zat Coen ergens stilletjes aan de zijkant met zijn armen over elkaar, om na afloop trots te vertellen ‘wie sjoeën ’t woar’, meestal met glinsterende oogjes.
Coen was iemand die niet snel klaagde, behalve als hij vond dat er onrecht werd aangedaan. Dan liet hij van zich horen. Voor de repetitie hielp hij mee sjouwen om alles klaar te zetten, waarna er achterin met zijn maten iets werd gedronken en hij genoot van wat zijn fanfare liet horen. Afhankelijk van hoe het met hem ging, was er na afloop ook nog tijd voor een borreltje. Helaas werd het de laatste tijd steeds lastiger om te blijven.
In al die jaren dat je bij St.Gabriël bent geweest, heb je je met hart en ziel ingezet voor onze club. De kleine stille kracht op de achtergrond met een grote impact. Dank voor alles. “Coentje”, we gaan je missen.
Leden, kernteam en dirigent van Fanfare St.Gabriël
